Een vermoeiende tocht, maar hopelijk ook een hele waardevolle
Het is zo ver: de zomer loopt ten einde, de basisschoolkindertjes en brugpiepers fietsen alweer met hun grote rugtassen richting school en voor de hogescholen en universiteiten gaat het nieuwe studiejaar ook bijna van start. En ik… wat doe ik? Ik stap na een jaar van mezelf ontdekken, wonen op verschillende plekken, werken, sporten, reizen, rust, ruimte, stad, natuur, creativiteit en zo nu en dan een feestje in een tweede tussenjaar. Nóg een heel jaar om te ontdekken wat ik wil, want ik ben er nog niet uit én, het belangrijkste eigenlijk, nog niet klaar voor. Natuurlijk zou ik ook niet “moeilijk” kunnen doen en nu gewoon kunnen gaan studeren. Maar ik denk dat het nuttig is éérst die ontdekkingstocht te maken en pas als ik eruit ben en genoeg motivitatie en goede energie heb een weloverwegen keuze voor de toekomst te maken en me in een nieuw avontuur te storten: ofwel een studie óf heel iets anders.
Onze perfecte Facebook ik
Veel mensen kiezen ervoor direct na de middelbare school te gaan studeren: in één keer doorjakkeren. Na drie maanden van hard werken, feesten, op vakantie gaan, uitrusten (??) en een hoop geregel, staan ze begin september alweer paraat, om na een enerverende introductieweek, in de collegebanken te duiken. Voor veel mensen is dit gewoon wat ze graag willen: eerst alle kennis vergaren en lekker het beest uithangen, daarna ‘serious business’ en over het verdere leven nadenken. Er zijn zelfs momenten dat ik ontzettend jaloers ben op al die mensen die voor dit pad gekozen hebben. Gewoon met de stroom mee. Studeren, uitgaan, nieuwe mensen leren kennen, op een leuke vereniging en in de vakantie werken en met vrienden, vriendje en/of familie op vakantie: zoals het “hoort”. Wat baal ik dan als ik die geweldige foto’s en verhalen op Facebook zie voorbijkomen van al die “perfecte” momenten, en daarmee complete levens (denken we…). En ik die dan twee maanden alleen op reis ga en in mijn verslagen de vele “zware” momenten, teleurstellingen en “analyses” over mezelf, de reis en de toekomst deel, in plaats van een geweldig, enthousiast bericht op Facebook post, de meest leuke foto’s plaats en met een leuke boy en tien nieuwe vrienden terugkeer, wat ik natuurlijk het liefst gewild had. Dat is toch veel leuker om te lezen? Daar krijg je toch veel meer ‘likes’ mee? Dan vinden mensen je toch veel leuker? Maar de schijn ophouden? Nee, dat wil ik niet. Dat is niet de waarheid. Ik post niet berichten om medelijden te krijgen; iedereen hoeft niet alles van me te weten. Maar ik post ook niet dingen die niet waar zijn om een “perfect” leven te laten zien. Want al die “levens” op Facebook waar ik soms jaloers op ben, zijn die wel echt? Wie weet wat er allemaal achter die stralende hoofden en 500 vrienden schuilt? No one, except themselves…
Geen weloverwegen keus
Er zijn echter ook velen die een verkeerde keus maken door een overhaaste of verkeerde beslissing en/of in hun uiteindelijk werk overspannen raken, zoals tegenwoordig zoveel gebeurt. We gaan aan onszelf voorbij. Allereerst is de studiekeus niet weloverwogen. Tijdens de middelbare moeten we al zoveel en kiezen we maar een studie die ons “wel” leuk lijkt, een goede keus voor de toekomst lijkt te zijn, (min of meer) opgedrongen wordt door ouders die het verwachten óf geliefd zal maken, omdat een vriendin die ook gaat doen. We razen maar mee in de achtbaan en het logische pad dat voor ons uitgestippeld ligt. We vergeten even helemaal in rusttoestand te komen en over onszelf en de toekomst na te denken na een hectische periode van (maarliefst) 10-18 jaar onderwijs (!). Dat is niet niks!
Kijk eens naar jezelf
Want wie ben je nu eigenlijk? Wat wil je met je leven? Wat kan je? Wat zijn je waarden? Waar geniet je van? Waar haal je energie uit? Wat wil je bereiken? Wat is voor jóu belangrijk? Er is zoveel meer dan alleen jouw familie, jouw vriendenkring, jouw geboorte- of woonplaats en de universiteit of hogeschool bij jou in de buurt waar iedereen heengaat. Mogelijkheden zijn oneindig en des te meer reden om tijd te nemen om uit te zoeken wat voor jou een mooi vervolgpad is. Natuurlijk hoef je dit niet te doen of hier zo lang en diep over na te denken als ik doe. (En natuurlijk is dit ook niet voor iedereen mogelijk: er hangt ook een prijskaartje aan, net als studeren overigens, en niet iedereen verkeert in een dusdanige positie, dat het überhaupt mogelijk is.) Voel je je goed bij je school afronden en vervolgens studeren: vooral doen! Voor die mensen is dit stuk ook niet geschreven. (Ik schrijf het sowieso niet voor iemand, maar gewoon omdat het leuk vind mijn gedachten op papier te zetten.) Maar ik denk dat het goed is eens diep naar jezelf te kijken. Niet naar de oppervlakkige ‘ik’, maar de “ware” ik. Écht naar jezelf. Naar die sterke ik, die diep in jou zit en weet wat die wil. Een ik die zijn eigen pad gaat. Je kunt namelijk onmogelijk alles en iedereen tevreden houden en jezelf erbij in laten schieten. Geloof mij: dat houd je niet lang vol (en als je dat doet, ben je niet gelukkig). Hoe eerlijker je naar jezelf en anderen bent, hoe beter jij je voelt en hoe meer anderen je waarderen om joú en niet om wat je voor ze doet.
Een zware, maar waardevolle tocht
Dit betekent niet dat je ineens schijt aan alles moet hebben en de benen moet nemen. Nee, hiermee bedoel ik juist, dat je een weloverwegen keuze kunt maken die bij joú past. Een zware tocht is dat zeker: buiten de gebaande paden gaan, dat zal ik zeker niet ontkennen. Want de hele maatschappij, in ieder geval in Nederland, is op dit standaard levenspad ingericht. Als je gaat studeren krijgt kreeg je studiefinanciering, zijn er tal van sites waarop je voor een studentenkamer kunt kijken (wat ook zeker niet makkelijk is) en zijn de mogelijkheden die bijvoorbeeld universiteiten naast de studie aanbieden oneindig. Wil je iets anders, dan zijn er natuurlijk ook mogelijkheden, maar die zijn beperkt. Beperkt in geval van niet “wat” werken en reizen en al je spaargeld op laten gaan, maar enigszins structuur hebben in de vorm van een ander programma of jaar in plaats van een normaal studiejaar. Daarnaast gaat iedereen om je heen gewoon maar met zijn eigen leven verder, wat zeer frustrerend en moeilijk kan zijn. Het zal er dus vaak op neerkomen, dat je ontzettend veel zélf moet doen. En dat kost energie en doorzettingsvermogen. Heel veel doorzettingsvermogen. Een vermoeiende tocht met veel ups and downs. Maar ik hoop uiteindelijk ook een waardevolle.
– MIJ, 28 augustus 2014
P.S. Ik heb er uiteindelijk voor gekozen dit jaar toch een tussenjaar met bestaand programma te doen. Wat ga ik namelijk doen? BREEKJAAR! Een jaar voor jongeren om uit te vinden wie ze zijn, wat ze kunnen en wat ze nou echt willen. Een grote expeditie die begint met ‘niet weten’, maar uiteindelijk zal resulteren in ‘weten’ , waardoor je een keuze kunt maken waar je echt achterstaat. Dit doe je met behulp van coaches en leeftijdsgenoten en een hele hoop nieuwe ervaringen en uitdagingen. Het jaar trapt af met een introkamp, dit weekend! Ik heb er zin in; jij ook? In februari start er weer een Breekjaar en natuurlijk kun je volgend jaar ook meedoen. Kijk op breekjaar.nl. (Dit is geen verkooppraatje: geheel op eigen initiatief geschreven.)
Open your mind 