Dan toch maar naar Utrecht?

Inmiddels ben ik al bijna drie maanden ermee bezig: een kamer vinden in Amsterdam. De vorige vier keer dacht ik al dat het moeilijk was, maar zoals deze keer heb ik het nog nooit meegemaakt. Een helse zoektocht die me inmiddels nogal begint op te breken, want hóé graag wil ik weer de stad intrekken om mijn leven vorm te geven? De laatste maanden dat ik Breekjaar deed (eind 2014) was ik er steeds meer over aan het denken wat ik nou echt wilde, waar ik naar verlangde. Eigenlijk was het allemaal best wel duidelijk: een echt plekje voor mezelf waar ik me vrij zou voelen om te doen en laten wat ik wilde. Een of twee huisgenoten die er niet al te veel waren, maar met wie ik wel zo nu en dan zou kunnen eten of bank hangen. En verder tijd voor mezelf en mijn hobby’s, een leuke sportschool, een bijbaantje en een goede therapeut. Niet te moeilijk, niet te veel, maar wel een zodanige invulling, dat ik wat meer structuur en een stabiele basis in mijn leven zou hebben. En, ook niet onbelangrijk: een focus (beter in mijn vel zitten).

Een lekker leven in Amsterdam
Vrijwel gelijk nadat ik de kamer in Amsterdam Noord verliet, vertrok ik naar een geweldige kamer van 20 m2 in “hartje” Amsterdam: Oud-West. Een leuke tijd die ik invulde met wat werken via het uitzendbureau, de stad in, skeeleren of fietsen in het Vondelpark, heel veel schrijven (in de Coffee Company – voor elke stemming een andere) en “dingen regelen”. Helaas was deze periode maar van korte duur, want eind januari moest ik de kamer alweer uit en ging ik een weekje met pa en broers skieën in Noord-Italië. Eenmaal thuis hervatte ik de kamerjacht, met in mijn achterhoofd het idee, dat ik per 1 maart wel weer in Amsterdam zou zitten en mijn leven kon gaan oppakken. Eind februari was namelijk definitief de knoop doorgehakt: ik zou stoppen met Breekjaar. Er was dus weer ruimte voor een nieuwe, rustige invulling… ín Amsterdam! Maar nee, dat liep toch wat anders dan gedacht…

Een nieuw perspectief
Na twee maanden bij mijn ouders zitten, begon mijn geduld steeds meer op te raken. Ik wilde wel weer wat anders: een eigen leven, stappen zetten. Ergens mee bezig gaan: een perspectief in mijn leven. Op een zonnige dag in april, besloot ik daarom maar eens het advies van mijn ouders op te volgen. Hoewel Amsterdam een stad naar mijn hart is, realiseerde ik me ook wel dat dit inderdaad zo niet ging werken en ik maar eens buiten Amsterdam moest gaan kijken. Verder dan Utrecht wilde ik niet: die stad leek me al een totaal andere wereld, maar ken ik nog enigszins en ligt goed ten opzichten van Amsterdam en het thuisfront. Van velen had ik al wel gehoord hoe moeilijk Utrecht toch wel niet was en hoe duur en hoe… Nou ja, in ieder geval kwam het op mij over alsof het vrijwel gelijk was aan Amsterdam, waar je op een gegeven moment van 350 euro voor een kamer van 16 m2 in kamers van 8-10 m2 voor 550 euro gaat denken (als je (zo goed als) binnen de ring wilt zitten in ieder geval). Maar ik deed die dag een grootsche ontdekking gedaan…
Waar je in Amsterdam voor 300-350 euro NIKS krijgt (tenzij je in de Bijlmer of Osdorp wilt zitten of de gelukkige bent met een goedkoop kraakpandje of containerwoning), krijg je in Utrecht maarliefst 15 m2 in een prima wijk! Ben je bereid daar nog eens 100-150 euro bij op te tellen, wees dan gelukkig met 15 m2 op een redelijke plek rond de ring van Amsterdam; in Utrecht heb je 20 m2. En heb je de mogelijkheid om je geld echt lekker te laten rollen (600 flappies) dan kun je intrek nemen in een stulpje van 5-10 m2 in de Pijp/Jordaan óf 15-20 m2 binnen/rond de ring; in Utrecht… jahaa, heb je voor datzelfde geld 30 m2 op de meest hippe plekken! O ja, en niet te vergeten: het aanbod is ook nog eens 5 keer zoveel (en de vraag de helft minder?)… (Moet je alleen nog even uitgekozen worden 😉 )

Op ontdekkingstocht
Dus ja, toen was het voor mijn ouders (en mij?) wel duidelijk. Ik ben maar op wat kamers (stuk of 30) gaan reageren en werd binnen de korste keren voor maarliefst 10 (!) uitgenodigd. De leukste vijf koos ik uit, regelde een AirBnB in Utrecht (ja, ik heb hele lieve ouders…) en stapte vol goede moed de trein in naar Utrecht: twee dagen de stad verkennen en kamers kijken. “Helaas”, als je het zo wilt noemen, kan ik niet anders dan zeggen dat mijn vermoeden werd bevestigd: Amsterdam en Utrecht schelen wezenlijk van elkaar. Waar Amsterdam uitbundig, brutaal en bedrijvig is, is Utrecht ingetogen, bescheiden en rustig. Een beschaafde en overzichtelijke stad, zo zou ik’t bij eerste oogopslag noemen. De mensen zij vrij degelijk (tot saai) gekleed, nergens is het écht druk (behalve op de terrasjes op Neude en Ledig Erf) en alles is op loopafstand. Daarnaast hangt er een gemoedelijke en vriendelijke sfeer, zijn de verkeersregels duidelijk (hetzelfde als in Amsterdam, maar worden netjes opgevolgd) en alles ligt er netjes bij.

Levendig Amsterdam en rustig Utrecht… of toch niet?
Amsterdam daarentegen barst van de persoonlijkheid en diversiteit. Een stad vol ambitieuze individuen die zich allemaal willen laten zien en bewijzen. Niemand neemt een blad voor de mond en het is een wonder dat fietsers zich riskeren (en overleven) tussen de druk toeterende auto’s. Eén grote chaos en een drukte van jewelste, maar toch houd ik van die stad. Het heeft kleur, excentriciteit en een mening. Er is altijd wat te doen, voor ieder wat wils en alles is om de hoek: van de supermarkt tot de sportschool, het park tot een leuk restaurantje. En brutaal en arrogant of niet (‘Hey klootzak, kijk es uit!’ hoor je nog al eens in het verkeer), op de juiste plekken en in relaxtere omstandigheden hangt er (bijna) altijd een goede sfeer. Bovendien geeft het internationale karakter een mooie extra dimensie aan de stad.* Er is alleen één ding waarin ik me in Utrecht heb vergist: de studenten. Laat je niet misleiden door het met zorg gekamde haar, de nette spijkerbroeken, strak gestreken blousen en de ernst waarmee ze de studie benaderen: ze zuipen en feesten erop los. Ja, het Utrechtse verenigingen/studentenleven is naar mijn idee een stuk wilder dan dat in Amsterdam. Daar zie je de studenten vooral naar (huis)feestjes en gezellig caféetjes gaan en zijn het de toeristen die de stad onveilig maken. In Utrecht staat er in elke advertentie, naast hun leeftijd en studie, bij welke studentenvereniging de huisgenoten aangesloten zijn…

Tsja, en dat was het dan, mijn beschouwing (?) over Utrecht en Amsterdam. Welke stad het nu wordt? Dat hangt ervanaf waar ik een kamer kan krijgen. Het liefst nog steeds in Amsterdam, maar ik besef nu ook dat ik concessies moet gaan doen. Liever een mooie, ruime kamer in de binnenstad van Utrecht, dan een donker, kil hok in Osdorp.

*Dat zeg ik alleen omdat het leuk klinkt: in het echt vind ik al die kut toeristen schijt irritant en geeft het gebrek eraan Utrecht een hoop rust en kalmte. Aan de andere kant: door het internationale karakter, is er een grote diversiteit aan restaurantjes en supermarkten, da’s dan wel weer leuk!